31 marca 2014

Wałcz

Wałcz to miasto i gmina w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba władz powiatu wałeckiego oraz gminy wiejskiej Wałcz. Miasto położone jest w środkowej części Pojezierza Południowopomorskiego, w mezoregionie Pojezierze Wałeckie, nad jeziorami: Raduń i Jeziorem Zamkowym oraz rzeką Żydówką.
Wałcz jest powiatowym ośrodkiem administracyjnym, gospodarczym i kulturalnym, siedzibą urzędów i instytucji lokalnych oraz ósmym ośrodkiem miejskim województwa pod względem liczby ludności.
Miasto zostało założone w 1303 roku na ziemiach niemieckich. W 1368 roku gród został przyłączony do Polski.  Po I rozbiorze Polskie wszedł  do prowincji państwa pruskiego zwanej Prusami Zachodnimi. W 1945 roku miasto zostało włączone do Polski, większość jego ludności wysiedlono do Niemiec. Do miasta przybyli w ich miejsce m.in. Polacy z Kresów Wschodnich.
Ciekawostka: Wałcz kojarzony jest z wojskiem. To tu stacjonuje 100 Batalion Łączności, 104 Batalion Zabezpieczenia, 1 Regionalna Baza Logistyczna, a także ma siedzibę 107 Szpital Wojskowy.

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto Wałcz zamieszkiwały 26 354 osoby.

Pocztówka została wydana przez Urząd Miejski w Wałczu. Fotografię przedstawiającą Plac Wolności i Ratusz Miejski wykonał Mirosław Szarejko.

30 marca 2014

Puławy - miasto powiatowe

W ramach reformy administracyjnej, w 1999 roku odtworzony został powiat puławski z siedzibą w Puławach. W jego skład weszły: gmina miejska Puławy, 2 gminy miejsko-wiejskie (Kazimierz Dolny, Nałęczówe) i 8 gmin wiejskich (Baranów, Janowiec, Końskowola, Kurów, Markuszów, Puławy, Wąwolnica, Żyrzyn). 
Ziemia Puławska to jeden z najciekawszych regionów Polski. Łączy ona w sobie niepowtarzalne walory krajoznawczo-przyrodnicze i bogatą historię z nowoczesnością. Powiat puławski to nie tylko trójkąt turystyczny „Puławy-Kazimierz-Nałęczów”, ale także Zakłady Azotowe „Puławy” S.A. oraz 5 instytutów naukowych. To także znaczące miejsce na kulturalnej mapie Polski. 
Siedziba Starostwa Powiatowego w Puławach mieści się w zabytkowym budynku dawnej bursy. Został on wybudowany przez Rosjan w 1906 roku

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, powiat puławski zamieszkiwało 49 219 osób.

Pocztówka wydana została przez Urząd Miasta Puławy. Grafikę wykonał Etienne Grzesiak (Honorowy Obywatel Miasta Puławy, mieszkaniec Douai - miasta partnerskiego we Francji). Przedstawia ona budynek Starostwa Powiatowego w Puławach.

29 marca 2014

Ogród Oliwny

Ogród Getsemani, zwany Ogrójcem lub Ogrodem Oliwnym, położony jest w Jerozolimie, w Dolinie Cedronu, u podnóża Góry Oliwnej. To Ogród, w którym Jezus przebywał na czuwaniu modlitewnym razem z Apostołami, w wieczór przed pojmaniem. 
Ewangelie podają, iż w Ogrodzie tym zatrzymywał się wielokrotnie Jezus podczas swoich pobytów w stolicy starożytnego Izraela, szczególnie w czasie żydowskiego święta Paschy. Znał je apostoł Judasz, który właśnie tutaj miał wydać Chrystusa wysłanemu przez arcykapłanów i starszych ludu oddziałowi zbrojnemu. (Mk 14,43-52). 
W Getsemani znajduje się dzisiaj kilka sanktuariów chrześcijańskich, którymi opiekują się poszczególne wspólnoty kościołów wschodnich oraz franciszkanie. 

Pocztówka przedstawia Ogród Getsemani w Jerozolimie.

27 marca 2014

Leżajsk

Leżajsk jest jednym z najstarszych miast Polski południowo-wschodniej. Prawa miejskie otrzymał od króla Władysława Jagiełły w 1397 roku. Położony jest w północno - wschodniej części województwa podkarpackiego, w powiecie leżajskim, u podnóża wschodniej krawędzi Płaskowyżu Kolbuszowskiego, tuż nad doliną Sanu. 
W Leżajsku i okolicach znajduje się wiele zabytków i pomników przyrody: 
  • rezerwat przyrody Las Klasztorny o powierzchni 39,49 ha;
  • aleja drzew zabytkowych przy ulicy Adama Mickiewicza, z końca XIX wieku;
  • aleja lipowa przy drodze Leżajsk - Piskorowice, a także ścieżka edukacyjno - przyrodnicza. 
Malownicze położenie, nieskażone środowisko naturalne, krystalicznie czysta woda pitna i duża ilość wysokiej klasy obiektów zabytkowych czynią miasto Leżajsk niezwykle atrakcyjną miejscowością dla turystów, wczasowiczów, melomanów i pielgrzymów przybywających do Sanktuarium Leżajskiego.
Ciekawostka: Leżajsk jest miejscem pielgrzymek Żydów z całego świata, którzy przybywają co roku na grób słynnego cadyka Elimelecha zmarłego w 1787 roku.

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto Leżajsk zamieszkiwało 14 420 osób.

Pocztówka przedstawiająca leżajski rynek została wydana w latach 90. XX wieku. Autorem fotografii jest R. M. Lizak.

26 marca 2014

Radom

Radom znajduje się w centralnej Polsce, w południowej części województwa mazowieckiego nad rzeką Mleczną, jest miastem na prawach powiatu. Historycznie położony jest w Małopolsce, w ziemi sandomierskiej. Zgodnie z fizycznogeograficznym podziałem miasto położone jest na Wzniesieniach Południowomazowieckich, gdzie większa jego część leży na Równinie Radomskiej, natomiast północny kraniec na Równinie Kozienickiej. 
Radom jest największym ośrodkiem miejskim w widłach Wisły i Pilicy. To czternaste co do wielkości miasto w Polsce, siedziba powiatu radomskiego i kurii diecezji radomskiej. Mieści się tu wojewódzki urząd skarbowy, wydział zamiejscowy wojewódzkiego sądu administracyjnego, sąd okręgowy wraz z prokuraturą okręgową, delegatura urzędu wojewódzkiego i urzędu marszałkowskiego. Ponadto ma tu siedzibę Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych i delegatura Instytutu Pamięci Narodowej. 
W Radomiu odbywają się: Międzynarodowe Pokazy Lotnicze Radom Air Show, Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski i Radomski Festiwal Jazzowy. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto zamieszkiwało 218 963 osoby. 

Pocztówka została wydana w 2010 roku przez Wydawnictwo Świętokrzyskie Elipsa. Autorem zdjęć jest Krzysztof Śliwa.

Umieszczone na widokówce zdjęcia przedstawiają:
  • bazylikę katedralną Opieki Najświętszej Maryi Panny;
  • Kasę Przemysłowców Radomskich z 1897 roku przy ul. Piłsudskiego;
  • ratusz miejski - obecnie Archiwum Państwowe;
  • kamienice i budynek loży masońskiej przy ul. Malczewskiego;
  • pomnik Jana Kochanowskiego.

25 marca 2014

Namysłów

Namysłów jest miastem w województwie opolskim, w powiecie namysłowskim, położonym nad Widawą, w granicach Dolnego Śląska. To siedziba gminy miejsko-wiejskiej Namysłów. 
Gmina swoim terytorium obejmuje znaczny obszar prawego pobrzeża Odry zamkniętego na północy Wałem Trzebnickim, a na wschodzie Wysoczyzną Wieruszowską. Południową granicę gminy Namysłów stanowi Stobrawa i dolina Odry. 
Ziemia Namysłowska to dotychczas nieznany, a bardzo atrakcyjny teren turystyczny. Dobrze zachowane środowisko naturalne harmonizuje z licznymi zabytkami architektury, pamiątkami historycznymi, śladami martyrologii i innymi świadectwami po poprzednich pokoleniach. 
W mieście Namysłowie bardzo silnie rozwinął się przemysł spożywczy (zakłady ziemniaczane, wytwórnia lodów Nestle), ale także przemysł piwowarski (Browar Namysłów) oraz przemysł elektrotechniczny, metalowy i obuwniczy
Ciekawostka: Gotycki ratusz w Namysłowie wzniesiony został w latach 1374-1389. Pierwotny XV-wieczny główny budynek z wieżą z XIV wieku zbudowano na rzucie prostokątnym. W XVIII i XIX wieku od południa, zachodu i północy dobudowano wokół wieży dodatkowe człony. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto Namysłów zamieszkiwały 16 124 osoby, natomiast cała gmina liczyła 25 706 mieszkańców. 

Pocztówka została wydana przez Urząd Miejski w Namysłowie. Na zdjęciach przedstawiono: ratusz oraz Namysłów z lotu ptaka.

24 marca 2014

Gmina Bobrowo

Gmina Bobrowo położona jest w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim. Południowy fragment gminy Bobrowo znajduje się w granicach Obszaru Krajobrazu Chronionego Doliny Drwęcy. Drwęca jest rezerwatem ichtiologicznym bytujących w niej ryb łososiowatych. Na terenie Gminy chronione są także pojedyncze okazy przyrody jako jej pomniki. Na terenie Gminy istnieje przyrodniczo – regionalna ścieżka dydaktyczna, która zlokalizowana została w obrębie obszaru chronionego krajobrazu. Prowadzi ona przez wsie: Grzybno, Bobrowo, Chojno i Budy. Długość trasy wynosi 9,5km. Można ją pokonać pieszo lub rowerem. Punkty przystankowe na trasie to:
  • Zespół dworsko – parkowy w Grzybnie;
  • Jezioro Oleczno;
  • Grodzisko wczesnośredniowieczne nad Jeziorem Oleczno;
  • Gotycki kościół w Bobrowie;
  • Rzeka Lutryna;
  • Wyrobiska potorfowe;
  •  Jezioro Chojno.
Ciekawostka: Przez wioski: Wądzyn, Bobrowo, Grzybno i Kruszyny Szlacheckie na odcinku 12 km przechodzi Szlak turystyczny PTTK w Toruniu.

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gminę Bobrowo zamieszkiwało 6 285 osób.

Pocztówka została wydana przez Stowarzyszenie na rzecz młodych Gminy Bobrowo Horyzont. Zdjęcia przedstawiają las w Grzybnie.

23 marca 2014

Murowana Goślina

Murowana Goślina jest miastem w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim. Położona jest na zboczach doliny rzeczki Trojanki, którą dawniej nazywano Goślinką, Wełnianką lub Czarną Wełną, niedaleko jej ujścia do Warty. Temu usytuowaniu zawdzięcza swój wydłużony, wrzecionowaty kształt z tradycyjnym rynkiem. 
Położona 20 km od centrum Poznania Murowana Goślina to gmina nowoczesna, proekologiczna, nastawiona na inwestycje oraz turystykę. Zwłaszcza ta ostatnia ma tutaj bardzo dobre warunki do rozwoju, na terenie gminy znajduje się, bowiem Park Krajobrazowy Puszcza Zielonka. Oznakowane szlaki rowerowe liczą ponad 500 km długości. Wokół Puszczy wiedzie Szlak Kościołów Drewnianych z przepięknym XVII-wiecznym kościółkiem Świętej Marii Magdaleny w Długiej Goślinie. Atrakcyjny pobyt przez cały rok oferuje turystom 15 hoteli i gospodarstw agroturystycznych (479 miejsc noclegowych). Miłośnicy kąpieli mogą wybrać ofertę kąpielisk w Kamińsku, Okońcu i Wojnówku. Wyjątkowy na nizinach rezerwat Śnieżycy Górskiej Śnieżycowy Jar w Starczanowie w okresie wiosennym urzeka turystów białym dywanem kwiatów. 
Nazwa miasta: Murowana Goślina była początkowo osadą zlokalizowaną na wzgórzu i nazywała się Górką, a później Gośliną. Nazwa Goślina wywodzi się od imienia Gostl (gościa – obcego przybysza, woja, rycerza), który obdarowany został włością goślińską za zasługi dla państwa. Później miasto zwane było Gośliną Templi, względnie Gośliną Kościelną. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gminę Murowana Goślina zamieszkiwały 16 662 osoby, z czego 10 420 osób to mieszkańcy miasteczka Murowana Goślina. 

Pocztówka została wydana przez Stowarzyszenie Inicjatyw Lokalnych Obywatel. Zdjęcie przedstawiające ratusz miejski wykonał Jarosław Walczuk.

21 marca 2014

Zebrzydowice

Zebrzydowice to wieś gminna w powiecie cieszyńskim, w województwie śląskim, siedziba gminy Zebrzydowice. Położona jest nad rzeką Piotrówką przy granicy z Czechami, na Wysoczyźnie Kończyckiej, w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego. 
Przez miejscowość przechodzą trzy oznakowane trasy rowerowe (czerwona, zielona i żółta) oraz dwa szlaki piesze (Jastrzębski Szlak Krajoznawczy im. Jerzego Fudzińskiego i Szlak Zamków nad Piotrówką). Do atrakcji turystyczną Zebrzydowic należą ponadto trzy obiekty zabytkowe: kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, plebania z XVIII wieku i barokowy pałac. 
Ciekawostka: W Zebrzydowicach, do czasu wejścia Polski do strefy Schengen, znajdowało się kolejowe przejście graniczne z Czechami. Samo przecięcie granicy państwa ma jednak miejsce w Marklowicach Górnych.

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gminę Zebrzydowice zamieszkiwały 13 093 osoby. Siedziba gminy liczy ponad 5 tysięcy mieszkańców.

Pocztówka została wydana przez Urząd Gminy Zebrzydowice. Zdjęcie zostało wykonane w 2007 roku.

Fotografia przedstawia widok na zamek i kompleks stawów (najbliższy to Młyńszczok) w Zebrzydowicach.

20 marca 2014

Kurów

Kurów jest miejscowością położoną powiecie puławskim, w województwie lubelskim, nad rzeką Kurówką, będącą siedzibą gminy Kurów. 
Kurów leży na pograniczu Równiny Lubartowskiej i Płaskowyżu Nałęczowskiego, w granicach Euroregionu Bug. Przez miejscowość przebiega droga ekspresowa nr 12/17 będąca częścią trasy europejskiej E372 (Warszawa-Lwów) i droga krajowa nr 12 (Łęknica-Berdyszcze). 
Pierwsza, najbardziej prawdopodobna, wzmianka o Kurowie pochodzi z 1386 roku i znajduje się w lubelskich księgach ziemskich i grodzkich. Możliwe, że po tym czasie przez pewien okres miejscowość nosiła nazwę Płońska Wola. 6 stycznia 1442 roku Piotr Kurowski zmienił lokację Kurowa z miasta na prawie polskim na miasto na prawie magdeburskim (prawa miejskie na prawie polskim miejscowość dostała najprawdopodobniej między 17 lipca 1440, a 6 stycznia 1442). W tym okresie miejscowość leżała w województwie sandomierskim, który był częścią Małopolski. 
W czasie powstania listopadowego 3 marca 1831 roku pod miejscowością stoczono słynną bitwę, którą wygrali Polacy pod dowództwem generała Józefa Dwernickiego. 12 września tego samego roku, kiedy powstanie chyliło się już ku upadkowi, Polacy wzięli dwustu żołnierzy rosyjskich w niewolę. 24 stycznia 1863 roku podczas powstania styczniowego pod miastem stoczono zwycięską bitwę, w której dowódcą oddziału był Leon Frankowski. W 1866 roku Kurów został wcielony do okręgu lubelskiego, powiatu puławskiego. W związku z udziałem mieszkańców miasta w powstaniu styczniowym, w 1870 roku Kurów utracił prawa miejskie. 
Ciekawostka: W 1923 roku urodził się w Kurowie (tereny dzisiejszego Olesina) gen. Wojciech Jaruzelski - były polski prezydent, I sekretarz KC PZPR, premier, minister obrony narodowej, poseł. 

Wg danych Urzędu Gminy na koniec czerwca 2013 roku, Kurów zamieszkiwało 2 870 osób stale i czasowo zameldowane. 

Pocztówka została wydana w 2012 roku przez Kurowskie Towarzystwo Regionalne we współpracy z Urzędem Gminy Kurów. Fotografie wykonał Grzegorz Skwarek.

Na widokówce przedstawione zostały:
  • fontanna na Nowym Rynku;
  • zabytkowy budynek Urzędu Gminy z drugiej połowy XIX wieku;
  • Stary Rynek z widokiem na Pomnik ofiar masowej egzekucji wykonanej przez Niemców na cywilnych mieszkańcach Kurowa w 1944 roku;
  • Kurów z lotu ptaka.

19 marca 2014

Początki Jeżowego

Miejscowość Jeżów (obecne Jeżowe) została założona 19 marca 1554 przez króla Zygmunta Augusta. Miało to miejsce podczas sejmu walnego w Lublinie. Wieś została lokowana z wójtostwem, które otrzymał Serafin Czcibor oraz jego następcy. Rządy miały być sprawowane zgodnie z prawem magdeburskim. 
Lustratorzy królewscy odnotowali, iż około 1567 roku istniał w Jeżowie kościół, który mieszkańcy zbudowali własnym kosztem. Źródła historyczne donoszą, że w 1585 roku wieś należała do parafii w Rudniku, a władze kościelne uważały założenie własnej wspólnoty parafialnej za niezbędne. Dopełnieniem tego było erygowanie parafii 21 maja 1603 roku przez biskupa krakowskiego Bernarda Maciejowskiego na miejscu zwanym Górami Kościelnymi. Konsekracji kościoła dokonał biskup sufragan krakowski Anatol Maciej Kunicki. Wtedy też powstała pierwsza, przykościelna szkoła. 

Pocztówka została wydana w 2004 roku przez Wydawnictwo Sztafeta ze Stalowej Woli.

Na widokówce przedstawione zostały:
  • panorama Jeżowego z kościołem Narodzenia NMP w tle;
  • Urząd Gminy;
  • pomnik ks. Stanisława Stojałowskiego;
  • Gminna Spółdzielna "SCh" oraz Gminne Centrum Kultury;
  • Pomnik Żołnierzy Września'39 z Pomnikiem Poległych.

18 marca 2014

Kalwaria Pacławska

Kalwaria Pacławska to wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Fredropol, tuż przy granicy z Ukrainą. 
Osada została założona przez Andrzeja Maksymiliana Fredrę w 1665 roku. W tym samym roku kasztelan ten podjął zamysł wybudowania w Kalwarii Pacławskiej klasztoru i kalwarii. W pierwszym okresie realizacji tego zamierzenia, w latach 1665–1668, wybudowano drewniany kościół i klasztor, do którego sprowadzono franciszkanów. W latach 1770–1775 wybudowano nowy murowany kościół Znalezienia Krzyża świętego. Obok kościoła wybudowano również klasztor, początkowo parterowy, rozbudowany w latach 1843–1845 oraz na początku XX wieku. 
W kościele znajduje się cudowny obraz Matki Boskiej Kalwaryjskiej. Jest on nieznanego autorstwa i początkowo znajdował się w klasztorze franciszkanów w Kamieńcu Podolskim, skąd został wyrzucony po zdobyciu przez Turków w 1672 roku i trafił w niejasnych (obrosłych legendą) okolicznościach do Kalwarii Pacławskiej, najpóźniej w roku 1679. Wywieziony z miejscowego kościoła w 1944 roku obraz odnaleziono po przejściu frontu na przystanku kolejowym Libusza koło Gorlic. 
Ciekawostka: Ze względu na szczególny kult Męki Pańskiej sanktuarium kalwaryjskie zostało nazwane Jerozolimą Wschodu, natomiast ze względu na obecność cudownego obrazu Matki Bożej i umiłowanie Maryi przez wiernych, zwane jest Jasna Górą Podkarpacia

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gminę Fredropol zamieszkiwało 5 541 osób. Wioskę Kalwarię Pacławską zamieszkuje około 70-80 osób. 

Pocztówka została wydana przez Wydawnictwo Świętokrzyskie Elipsa. Zdjęcia wykonał Krzysztof Śliwa. 

Widokówka prezentuje Sanktuarium Matki Bożej Pacławskiej z XVII wieku.

17 marca 2014

Drezdenko

Drezdenko to miasto w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim. Leży na pograniczu Pojezierza Wielkopolskiego i Pomorskiego, nad rzeką Notecią, na skraju Puszczy Drawskiej i Noteckiej. 
Malownicze tereny miasta i gminy, urozmaicona szata roślinna, obfitość terenu w grzyby i owoce leśne oraz bogaty świat zwierząt, ściągają do rejonu turystów i wczasowiczów oraz jest celem przyjazdów dużych grup dzieci i młodzieży. 
Występowanie w samym mieście, jak i na obszarze gminnym zieleni, jezior,lasów, rezerwatów przyrody daje możliwość obcowania z przyrodą i uprawiania turystyki wynikającej z motywów odpoczynku czy relaksu. Gminę można zaliczyć do obszaru o wysokiej atrakcyjności przyrodniczej, krajobrazowej i turystycznej. 
Na terenie gminy rozwija się przemysł drzewny, spożywczy, metalowy i papierniczy. Lasy stanowią bardzo ważną bazę surowcową dla przemysłu przeróbki drewna. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto Drezdenko zamieszkiwały 8 904 osoby, natomiast cała gmina liczyła 17 616 osób. 

Pocztówka została wydana przez Urząd Miasta i Gminy Drezdenko. Szkic ratusza wykonała Sylwia Czupryńska-Peszel.

16 marca 2014

Wieluń

Wieluń położony jest w południowo-zachodniej części województwa łódzkiego, w powiecie wieluńskim, na pograniczu mezoregionów fizycznogeograficznych: Wyżyny Wieluńskiej (południowa i środkowa część gminy) wchodzącej w skład Wyżyny Śląsko-Krakowskiej oraz Wysoczyzny Złoczewskiej (część północno-zachodnia gminy) i Kotliny Szczercowskiej (część północno-wschodnia) należących do Niziny Południowowielkopolskiej. 
Wyżyna Wieluńska stanowi najwyższą część gminy, ma również najbardziej urozmaiconą rzeźbę, dla której charakterystyczne są pagórki morenowe ze skałami jurajskimi w podłożu. Wysoczyzna Złoczewska to falista wysoczyzna morenowa o niewielkich deniwelacjach, Kotlina Szczercowska urozmaicona jest pagórkami i wydmami parabolicznymi.
Miasto jest siedzibą powiatu i stanowi regionalny ośrodek gospodarczy, handlowy, oświatowy i kulturalny. Gmina obejmuje miasto Wieluń i 20 sołectw. 

Wg danych Urzędu Miejskiego na koniec 2013 roku, miasto Wieluń zamieszkiwało 23 629 osób, natomiast gmina liczyła 32 600 osób. 

Pocztówka została wydana w 2009 roku przez Agencję Reklamowo-Wydawniczą PROF-ART. Zdjęcia wykonali: Ryszard Sierociński i Krzysztof Gara.

Na widokówce przedstawione zostały: panorama Wielunia z wieżą ratuszową i kościołem świętego Józefa, kościół świętego Ducha, kościół oo. reformatorów i gmach Starostwa Powiatowego w Wieluniu.

13 marca 2014

Czerna

Czerna to wieś w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Krzeszowice. Miejscowość położona jest na Wyżynie Olkuskiej wchodzącej w skład Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Ze względu na piękno krajobrazu i walory przyrodnicze tereny te włączone zostały do obszaru chronionego Parku Krajobrazowego Dolinki Krakowskie obfitującego w liczne doliny będące popularnym miejscem turystyki i rekreacji. Miejscowość znajduje się w Dolinie Czernki i u wylotu Doliny Eliaszówki, w której utworzono rezerwat przyrody Dolina Eliaszówki. Czerna leży w pobliżu rozległych lasów iglastych i mieszanych. 
W Czernej znajduje się klasztor karmelitów bosych, w którym czczona jest Matka Boża Szkaplerzna i święty Rafał Kalinowski. Klasztor został ufundowany jako erem w 1629 roku przez Agnieszkę z Tęczyńskich Firlejową. Na dziedzińcu klasztornym znajduje się charakterystyczna studnia o głębokości 21,5 m, która została wykuta w skale. 
Przy drodze do klasztoru widać ruiny arkadowego mostu eremickiego, wybudowanego przez pustelników. Powstał w latach 1671-1691 i stanowił dojście do klasztoru od drogi siedleckiej, prowadzącej do majątku karmelitów w Siedlcu. Miał on 18 metrów wysokości, 120 metrów długości i 9,5 metra szerokości. Nazwano go mostem anielskim, zaś okoliczna ludność nazywała go diabelskim z uwagi na wiele podań z nim związanych - taka nazwa pozostała do dziś. Od 1889 roku, z powodu osunięcia się w części łuku środkowego i ogólnego złego stanu technicznego, został wyłączony z użytkowania. Most Diabelski przypominający swoim kształtem rzymskie akwedukty jest unikatową tego typu budowlą na skalę europejską. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gminę Krzeszowice zamieszkiwały 32 494 osoby, w tym 10 286 osób - miasto Krzeszowice. Wioskę Czerna na koniec 2011 roku zamieszkiwało 1 211 osób (UG). 

Pocztówka wydana przez UM w Krzeszowicach w 2005 roku przedstawia Most Diabelski w Czernej. Wykorzystano widokówkę archiwalną wydaną w 1902 roku.

12 marca 2014

Opole

Opole jest stolicą województwa opolskiego oraz miastem na prawach powiatu. Do roku 1945 znajdowało się w obrębie Niemiec, a do 1950 roku na terenie województwa śląskiego. 
Miasto położone jest w południowo-zachodniej Polsce, na obszarze Niziny Śląskiej, w mezoregionie Pradolina Wrocławska oraz Równina Opolska. Przez Opole przepływa druga co do wielkości rzeka Polski - Odra. 
Opole jest głównym ośrodkiem gospodarczym, naukowym, kulturalnym i administracyjnym województwa. Działalność naukową prowadzi 6 uczelni wyższych, z czego 4 z nich to samodzielne placówki. 
Opole nazywane jest stolicą polskiej piosenki lub miastem festiwali. Odbywają się tu między innymi: Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej (od 1963 roku), Ogólnopolski Festiwal Filmów Niezależnych Opolskie LAMY (od 2003 roku), Międzynarodowy Festiwal Perkusyjny, Opolski Festiwal Teatru Lalek, Festiwal Młodych Teatrów Ulicznych Czas Europy, czas teatru

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto Opole zamieszkiwały 121 272 osoby. 

Pocztówka przedstawia panoramę miasta Opola. Fotografię wykonał Jarosław Małkowski.

11 marca 2014

Sułoszowa

Sułoszowa jest malowniczą wsią położoną w górnym odcinku Doliny Prądnika i na wierzchowinie jurajskiej, w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim. 
Sułoszowa jest siedzibą gminy, w skład której wchodzą trzy miejscowości: Wola Kalinowska, Wielmoża i Sułoszowa. Cała gmina leży w otulinie Ojcowskiego Parku Narodowego, a część wschodnia gminy stanowi integralną część tego jednego z najpiękniejszych polskich parków narodowych. 
Do najcenniejszych atrakcji turystycznych w Sułoszowej należą: kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz zamek i Maczuga Herkulesa w Pieskowej Skale (nazwa części Sułoszowej). 
Eklektyczny kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa powstał w latach 1933–1939, a konsekrowany został 17 listopada 1941 przez biskupa kieleckiego Czesława Kaczmarka. Zbudowany został z kamienia i cegły. Po bokach świątyni znajdują się dwie kaplice nakryte kopułami z latarniami. 
Zamek w Pieskowej Skale (początkowo zamek królewski, później prywatny) jest jednym z najcenniejszych renesansowych zabytków polskiej architektury, położony na skalistym cyplu skalnym nad doliną Prądnika, na Szlaku Orlich Gniazd. W 1718 roku zamek spłonął, odbudował go około 1780 roku ówczesny właściciel Hieronim Wielopolski. Zamek wielokrotnie zmieniał swój wygląd. Po wojnie całkowicie go odrestaurowano i przywrócono kształt z okresu największej świetności z XVII wieku. Położenie na wysuniętej skale (z trzech stron otoczony jest przepaściami) świadczy o wybitnie obronnym charakterze. Nieopodal zamku stoi słynna Maczuga Herkulesa. 
Maczuga Herkulesa jest maczugą skalną zbudowaną z twardych wapieni skalistych. Stoi na najniższej skalnej terasie zwanej Fortepianem o wysokości 8-12 metrów. Wysokość samej maczugi wynosi około 25 metrów. Stanowi ona bardzo charakterystyczny element krajobrazu Doliny Prądnika. Powstała w wyniku krasowej działalności wód i różnej odporności na wietrzenie wapieni. Pierwszy raz została zdobyta przez Leona Witka z Katowic w 1933 roku. Na jej szczycie znajduje się mały żelazny krzyż upamiętniający to wydarzenie. Później zdobyta została jeszcze w 1935 i 1936 roku. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gminę Sułoszowa zamieszkiwało 5 816 osób. Wioskę Sułoszowa na koniec 2006 roku zamieszkiwało 3 675 osób (UG). 

Pocztówka została wydana przez Wydawnictwo Dikappa staraniem władz gminy Sułoszowa i Związku Gmin Jurajskich. Fotografie wykonali: D. Kmiotek, M. Habinka, K. Filarski.

Na zdjęciach przedstawione zostały: kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa, zamek i Maczuga Herkulesa w Sułoszowej.

10 marca 2014

Stare Miasto w Jerozolimie

Jerozolimskie Stare Miasto leży we wschodniej części miasta. Na wschód od niego wznosi się Góra Oliwna, na północ znajduje się arabska Wschodnia Jerozolima, na zachód jest Zachodnia Jerozolima (nazywana także Nową Jerozolimą).
Do 1860 roku teren dzisiejszego Starego Miasta stanowił całe miasto Jerozolimę. Stare Miasto ma tereny o kluczowym znaczeniu religijnym dla chrześcijaństwa, judaizmu i islamu: Wzgórze Świątynne z Kopułą na Skale, meczetem Al-Aksa i Murem Zachodnim, oraz bazylika Grobu Świętego i wiele innych.
Tradycja dzieli Stare Miasto na cztery dzielnice, pomimo że ich nazwy były używane tylko w XIX wieku. Współcześnie Stare Miasto dzieli się na dzielnice: muzułmańską, chrześcijańską, żydowską i ormiańską. 
Stare Miasto jest otoczone murami obronnymi, które mają długość 4,5 km i są wzmocnione 35 basztami oraz cytadelą. W okresie Królestwa Jerozolimskiego mury miejskie miały cztery bramy, po jednej z każdej strony. W XV wieku Sulejman I Wspaniały odbudował mury miejskie, które od tego momentu miały jedenaście bram. Obecnie tylko siedem z nich jest otwartych (Damasceńska, Nowa, Jafy, Dawida, Gnojna, Lwia i Heroda). Ósma, zwana Złotą, pozostaje zamurowaną od czasów Sulejmana.
W 1980 roku Jordania zaproponowała wpisanie Starego Miasta Jerozolimy na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Podczas V sesji UNESCO w 1981 roku nastąpiło wpisanie Starego Miasta na Listę. Rok później Jordania poprosiła, aby Stare Miasto Jerozolimy umieścić na Liście światowego dziedzictwa UNESCO w zagrożeniu.

 Pocztówka przedstawia Stare Miasto w Jerozolimie.

09 marca 2014

Bystrzyca Kłodzka

Bystrzyca Kłodzka leży w południowej części województwa dolnośląskiego, w południowej części powiatu kłodzkiego, w środkowej części gminy miejsko-wiejskiej, której jest siedzibą. 
To trzecie pod względem ludności miasto powiatu kłodzkiego, leży w południowej części historycznego hrabstwa kłodzkiego, u ujścia rzeki Bystrzycy do Nysy Kłodzkiej, w obniżeniu Bystrzycy Kłodzkiej, stanowiącym oś Rowu Górnej Nysy, pomiędzy Górami Bystrzyckimi (masyw Sudetów) na zachodzie, a Wysoczyzną Idzikowską na wschodzie. 
Jest to rejon atrakcyjny turystycznie o urozmaiconej rzeźbie charakteryzujący się łagodnym, podgórskim klimatem. Pod względem ukształtowania terenu jest to obszar o dużym zróżnicowaniu: od położonych w dolinach miejscowości na wysokości 300 m n.p.m. do wsi górskich leżących na wysokości 900 m n.p.m. 
Na terenie gminy znajdują się między innymi: rezerwat przyrody Wodospad Wilczki, Śnieżnicki Park Krajobrazowy, uzdrowisko, stacja klimatyczna oraz liczne źródła wód mineralnych. Walory krajobrazowe gminy są bardzo cenione przez turystów, co powoduje, iż na terenie gminy zlokalizowane są liczne szlaki piesze i narciarskie. 
Ciekawostka: Miejscowość w Kotlinie Kłodzkiej otrzymała swoją nazwę w nawiązaniu do położenia nad bystrą wodą, ponieważ słowo Bystrzyca oznacza rwący górski potok. Nazwa ta sugeruje na ścisły związek osady z rzeką. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto Bystrzyca Kłodzka zamieszkiwały 10 503 osoby, natomiast gmina liczyła 19 652 osoby. 

Pocztówka wydana przez Wydawnictwo ZET z Wrocławia przedstawia panoramę miasta Bystrzyca Kłodzka.

07 marca 2014

Radków (świętokrzyskie)

Miejscowość Radków leży w zachodniej części województwa świętokrzyskiego przy granicy z województwem śląskim, w powiecie włoszczowskim. Jest siedzibą gminy wiejskiej Radków, która w obecnym kształcie powstała 1 października 1982 roku. Gmina ta leży poza głównymi trasami komunikacyjnymi. 
Geograficznie gmina Radków znajduje się w zachodniej części makroregionu Wyżyny Małopolskiej i obejmuje dwa mezoregiony: Nieckę Włoszczowską i Płaskowyż Jędrzejowski. Jest położona w górnej części dorzecza rzeki Biała Nida oraz jej prawego dopływu - Kwilinki. 
W miejscowości Radków znajduje się jedyna w gminie placówka szkolna - Zespół Szkół w Radkowie, który tworzą: przedszkole, szkoła podstawowa i gimnazjum. Ponadto znajdują się tu: murowany zespół pałacowy z II połowy XIX wieku, park z początku XIX wieku (przekomponowany na przełomie XIX i XX wieku, a następnie około 1920 roku), drewniany młyn wodny z początku XX wieku i pomnik ku czci mieszkańców Radkowa poległych podczas II wojny światowej. 
Ciekawostka: Gmina Radków jest najmniejszą pod względem ludności gminą województwa świętokrzyskiego.

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gminę Radków zamieszkiwało 2 560 osób. 

Pocztówka została wydana przez Urząd Gminy Radków. Przedstawia ona widok Radkowa z lotu ptaka.

06 marca 2014

Ząbki

Ząbki to miasto położone w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, w aglomeracji warszawskiej, około 10 km od centrum Warszawy. 
Pierwsza wzmianka z 1565 roku o wsi królewskiej mówi o nazwie Ząbkowa Wola. W latach 1619-1620 miejscowość była opisywana jako Ząmbkowa Wola. W 1580 roku ustanowiono nazwę Ząbki. 1 stycznia 1956 roku Ząbki zostały podniesione do rangi osiedla - inaczej otrzymały prawa osiedla, natomiast w 1967 roku otrzymały prawa miejskie. 
Ciekawostka: Ząbki są najmniejszą gminą w powiecie wołomińskim - powierzchnia miasta stanowi zaledwie 1,16% powierzchni powiatu. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto Ząbki zamieszkiwało 31 468 osób 

Pocztówka została wydana przez Urząd Miasta Ząbki. Zdjęcia wykonane przez Bogdana Śladowskiego przedstawiają ząbkowickie osiedla.

05 marca 2014

Drawno

Drawno leży na Równinie Drawskiej, w południowej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie choszczeńskim, nad Drawą i jeziorami Dubie i Rudno, na skraju Puszczy Drawskiej. Położone jest wśród lesistej okolicy, w pobliżu Drawieńskiego Parku Narodowego, którego siedziba znajduje się w mieście. 
Drawno jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej, w skład której wchodzi także 53 miejscowości: osad, wsi i kolonii. 
W Drawnie nie ma uciążliwego przemysłu, władze stawiają głównie na turystykę i rekreację. Do połowy lat 90. XX wieku przez miasto kursowały pociągi, jednak obecnie stacja kolejowa jest nieczynna. Na linii odbywają się turystyczne przejazdy drezynami. Jedyna czynna stacja kolejowa w gminie Drawno znajduje się w miejscowości Żółwino. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto Drawno zamieszkiwało 2 357 osób, natomiast gmina liczyła 5 267 osób. 

Pocztówka przedstawia Drawno o zachodzie słońca. Zdjęcie wykonał Piotr Pietrykiewicz.

04 marca 2014

Gmina Kaliska

Gmina Kaliska położona jest w południowej części województwa pomorskiego, w powiecie starogardzkim. To najbardziej wysunięta na zachód gmina Kociewia - regionu etniczno-kulturowego we wschodniej części Borów Tucholskich. 
Krajobraz gminy należy do najświeższych w kraju i ciekawie urozmaiconych, a jego kształtowanie rozpoczęło się w epoce lodowej już około 13 tysięcy lat przed naszą erą. 
Najniżej położonym względem morza punktem na terenie gminy Kaliska jest punkt nad brzegiem rzeki Wdy, przy granicy między Młyńskiem, a Małym Bukowcem. 
Hasłem promocyjnym gminy Kaliska są słowa: Czuj się jak u siebie w domu

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gminę Kaliska zamieszkiwało 5 287 osób. 

Pocztówka została wydana w 2010 roku przez Urząd Gminy Kaliska we współpracy z Wydawnictwem Julita. Fotografia rzeki Wdy pochodzi ze zbiorów UG Kaliska.

03 marca 2014

Gmina Barcin

Gmina Barcin jest jedną ze 144 gmin województwa kujawsko-pomorskiego, położoną w jego południowej części, na obrzeżach powiatu żnińskiego. Etnograficznie gmina należy do Pałuk i leży na Szlaku Piastowskim.
Barcin, stanowiący siedzibę władz samorządowych, jest wielofunkcyjnym ośrodkiem administracyjno-usługowym i mieszkaniowym. Położony jest niemal centralnie w stosunku do obszaru gminy. Charakterystycznym dla miasta zjawiskiem jest rozbicie układu przestrzennego na dwie odmienne jednostki stary i nowy Barcin. Ukształtowany w procesie historycznym i mający wielowiekowe tradycje stary Barcin oddzielony jest łąkami i użytkiem ekologicznym doliny rzeki Noteci od nowej części miasta. Nowy Barcin jest jednostką mieszkaniowo-usługową utworzoną na potrzeby przemysłu cementowo-wapienniczego. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto Barcin zamieszkiwały 7 773 osoby, natomiast gmina liczyła 14 987 osób. 

Pocztówka została wydana przez Urząd Gminy Barcin. Zdjęcia przedstawiają:
  • kościół Świętego Jakuba Większego w Barcinie (z uroczystości 470-lecia Barcina) - fot. G. Smoliński;
  • ujście rzeki Noteć do Jeziora Wolickiego - fot. G. Smoliński;
  • hałdy - fot. J. Dereszewska;
  • pomost nad Jeziorem Kierzkowskim w Wolicach - G. Smoliński;
  • Szkoła Podstawowa nr 1 im. dr. Stanisława Krzysia w Barcinie - fot. G. Smoliński.

02 marca 2014

Czerwińsk nad Wisłą

Czerwińsk nad Wisłą jest wioską położoną w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim. Miejscowość jest siedzibą gminy. Znajduje się tutaj niewielka przystań żeglugi śródlądowej na Wiśle. 
Najstarsze wzmianki o wiosce pochodzą z 1065 roku. W XIV wieku osada Czerwińsk była podzielona na dwie części: biskupią i klasztorną. Część biskupia otrzymała prawa miejskie w 1373 roku, zaś część klasztorna w 1582 roku. Rozdzielenie to, jak i prawa miejskie, było tylko rzeczą formalną - w praktyce podział nie istniał. W 1815 roku Czerwińsk znalazł się w granicach Kongresówki, a w 1870 roku formalnie odebrano mu prawa miejskie. 
Ciekawostka: Czerwińsk nad Wisłą został wypromowany m.in. dzięki mediom. Kręcono tam 2 odcinki serialu Kryminalni oraz film Bracia. W scenerii Czerwińska powstały zdjęcia do filmów: Cwał, Rozdroże Cafe, Szamanka i serialu Glina2. Nakręcono także dwa filmy: Weselna Polka-Hochzeitspolka i Być jak Kazimierz Deyna

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gminę Czerwińsk nad Wisłą zamieszkiwało 7 897 osób. 

Pocztówka została wydana przez Towarzystwo Salezjańskie w Czerwińsku nad Wisłą. Fotografie wykonali: ks. Andrzej Kulesza i ks. Jerzy Gabrych.

Na zdjęciach przedstawiono: widok od strony Wisły oraz miejsca związane z klasztorem czerwińskim - barokowe stalle z XVII wieku z konfesjonałem i boczny ołtarz poświęcony świętemu Janowi Bosko, rzeźbę Chrystusa dźwigającego krzyż postawioną w 1910 roku, klasztorny dziedziniec, drzwi z romańskimi okuciami z XII wieku.