10 marca 2015

Zamek w Raciążku

Pierwszy drewniano-ziemny gród został wzniesiony w Raciążku prawdopodobnie w połowie XIII wieku przez biskupów kujawskich. Gród został zdobyty przez Krzyżaków w 1330 roku.
Nie jest znana dokładna data powstania zamku. Prawdopodobnie miało to miejsce niedługo po zniszczeniu grodu przez Krzyżaków, ponieważ biskupom zależało na posiadaniu swojej rezydencji niedaleko Włocławka.
Pewne jest, że zamek wzniósł biskup Maciej z Gołańczy, który zmarł w 1364 roku. Początkowo był to tylko jeden budynek o trzech kondygnacjach i rozmiarach 12x25 m. Do 1383 roku został on powiększony do rozmiarów 17x25 m przez biskupa Zbyluta z Gołańczy, następcę Macieja. Wtedy też powstały obwodowe mury wzdłuż krawędzi zbocza. Podczas kolejnych rozbudów przy południowym odcinku murów powstały zabudowania gospodarcze, a w narożniku południowo-zachodnim biskup Jan Karnkowski wzniósł czworoboczną wieżę. 
W latach 1582-1600 Hieronim Rozdrażewski rozbudował zamek oraz przekształcił wnętrza tak, że powstała późnorenesansowa obronna rezydencja. Podczas tej przebudowy wzniesiono przy suchej fosie, w pewnym oddaleniu na zachód od murów zamkowych, czworoboczną wieżę bramną. 
Po zniszczeniach z drugiej połowy XVII wieku zamek został opuszczony, a pozostałości budynków gospodarczych rozebrane. W początkach XVIII wieku Felicjan Szaniawski wzniósł drewniany budynek poza terenem zamkowym, a w 1720 roku biskup Krzysztof Antoni Szembek wykorzystał zniszczone mury głównego budynku zamkowego do wzniesienia barokowego pałacu, do czego zatrudnił architekta Jana Cocchiego. 
Po rozbiorze Polski, w 1804 roku, władze pruskie przeznaczyły zamek do rozbiórki. 
W latach 1978-1985 przeprowadzone zostały badania, po których zamek zabezpieczono jako trwałą ruinę.

Pocztówka przedstawia ruiny zamku w Raciążku. Została ona wydana w 2005 roku przez Wydawnictwo Julita. Zdjęcie archiwalne UG Raciążek.

06 marca 2015

Miedniewice - cudowny obraz Świętej Rodziny

Kilka faktów o obrazie Świętej Rodziny w Miedniewic:
1674 - zakup obrazu przez Jakuba Trojańczyka z Miedniewic;
1675 - pierwsze objawienia w stodole;
1764 - uznanie obrazu przez Kapitułę Watykańską za cudowny;
1767 - koronacja obrazu przez biskupa Ignacego Krasickiego.

Cudowny wizerunek jest typowym przykładem grafiki dewocyjnej. Drzeworyt o wymiarach 50 x 50 przedstawia Świętą Rodzinę: Jezusa, Maryję i świę­tego Józefa, siedzących przy okrągłym stole, na którym stoi zapalona świeca, parę miseczek zjedzeniem oraz owoce. Pan Jezus siedzi na krześle z oparciem i trzyma kielich, który podał Mu święty Józef. Matka Boża z macierzyńską czułością wpatruje się w Dzieciątko i prawą ręką podaje Mu gruszkę.

Pocztówka przedstawiająca obraz Świętej Rodziny z Miedniewic została wydana przez Wydawnictwo Aga.

04 marca 2015

Miedniewice - Sanktuarium Świętej Rodziny

Miedniewice to stara wioska na Równinie Mazo­wieckiej, położona przy granicy Bolimowskiego Parku Krajobrazowego. Administracyjnie należy do gminy Wiskitki w powiecie żyrardowskim, w województwie mazowieckim.
Pierwsza wzmianka o Miedniewicach pochodzi z roku 1359, kiedy wieś została wymieniona w dokumencie zawierającym układ między Księciem Mazowieckim Ziemowitem, a arcybiskupem gnieźnieńskim Jarosławem Bogorią ze Skotnik. Mied­niewice są tu wzmiankowane jako miejscowość należąca do Księcia Mazowieckiego Ziemowita IV.
W Miedniewicach znajduje się Sanktuarium Świętej Rodziny. Historia tego cudami słynącego miejsca zaczyna się w roku 1674, kiedy to Jakub Trojańczyk pobożny gospodarz z Miedniewic kupił niewielki obrazek (drzeworyt) Świętej Rodziny na odpuście w Studziannej. Już na początku 1675 roku rozpoczęły się objawienia w stodole ubogiego wieśniaka, gdzie został powieszony obraz. Wieczorami i rano widzieli ludzie dziwny blask nad stodołą. Zjawiska te gromadziły duże rzesze ciekawskich, którzy potem bardzo chętnie i gorliwie oddawali się modlitwie, polecając się opiece Matki Bożej Świętorodzinnej. Wielu z nich odchodziło uzdrowionych i pocieszonych. Sława obrazu szybko się rozchodziła, powodując duży napływ ludności do ubogiej stodoły i zamianą jej na Dom Modlitwy. Ówczesny właściciel Miedniewic, Mikołaj Wiktoryn Grudziński, człowiek pobożny i prawy, wystąpił z prośbą do biskupa poznańskiego Stefana Wierzbowskiego, aby wyznaczył komisję, celem zbadania cudów głoszonych o obrazku. Komisja zbierała się trzy razy (w 1675, 1676 i 1677 roku). Biskup Wierzbowski, po przeczytaniu i analizie opisu wyda­rzeń, wydał orzeczenie o uznaniu i aprobacie cudów dokonanych w obrazie miedniewickim. W 1677 roku starosta Grudziński, za zgodą biskupa Wierzbowskiego, rozebrał drewnianą stodołę i rozpoczął budowę kaplicy.
W dniu 19 marca 1686 roku odbyło się uroczyste wprowadzenie Reformatów do drewnianego klasztoru. 1 lipca 1692 roku rozpoczęto budowę murowanego klasz­toru, którą ukończono w 1702 roku. Liczne cuda i łaski doznawane przed wizerunkiem Świętej Rodziny przyciągały do Miedniewic wielu ludzi. W tej sytuacji Ojcowie Reformaci wybudowali obec­ną, murowaną świątynię (171-1748). 
8 lipca 1764 roku Kapituła Watykańska przy bazylice św. Piotra w Rzymie uznała obraz za cudowny, a 7 czerwca 1767 roku w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, późniejszy biskup warmiński Ignacy Krasicki dokonał uroczystej koronacji obrazu. Była to jedna z pierwszych uroczystości koronacyjnych na ziemiach polskich. 
Obecnie, od 1966 roku, sanktuarium opiekują się Franciszkanie.

Miedniewice liczą około pół tysiąca mieszkańców, natomiast gmina Wiskitki była zamieszkana przez 9 823 osoby (dane GUS na koniec czerwca 2014).

Umieszczone na pocztówce zdjęcia Janusza Rosikonia przedstawiają: kościół i klasztor Ojców Franciszkanów, fragment ołtarza głównego z kościoła, cudowny obraz Świętej Rodziny.