30 maja 2014

Gmina Markusy

Gmina Markusy położona jest w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, na Żuławach Elbląskich. 
Markusy są gminą typowo rolniczą, a wysokie efekty produkcji rolnej wyróżniają ją na tle innych gmin. Znaczną część gminy zajmują obszary krajobrazu chronionego i rezerwaty. Bogata przeszłość historyczna, walory przyrodnicze i specyficzny mikroklimat stanowią bogactwo gminy Markusy
Na terenie gmin Markusy i Elbląg znajduje się Rezerwat przyrody Jezioro Drużno, który został utworzony w 1966 roku. Rezerwat obejmuje akwen jeziora Druzno wraz z okolicznymi terenami roślinności szuwarowej, zarośli wierzbowych i lasu olsowego. Znajdują się tutaj 693 gatunki roślin naczyniowych i duża różnorodność fauny, zwłaszcza ptasiej. W 2002 roku ze względu na bogactwo roślinne i bioróżnorodność rezerwat został uznany międzynarodową formą ochrony i wpisany na listę ramsarską. 
Ciekawostka: Jezioro znajdujące się na terenie gminy nosi nazwę Druzno, natomiast w nazwie rezerwatu zastosowano błędną wersję nazwy jeziora - Drużno.

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gminę Markusy zamieszkiwało 4 207 osób.

Pocztówka została wydana przez Gminę Markusy. Zdjęcia wykonali: K. Effenberg i R. Rochna.

Fotografie na widokówce przedstawiają: Rezerwat Przyrody Jezioro Drużno, Stalewo - dom podcieniowy z 1751 roku, Żółwiniec - wieża widokowa.

29 maja 2014

Osiek - wieś i gmina w powiecie oświęcimskim

Osiek to duża wieś położona w powiecie oświęcimski, w województwie małopolskim. Miejscowość ta jest siedzibą gminy Osiek, którą tworzą: sołectwo Osiek i sołectwo Głębowice (od stycznia 2002 roku zostało odłączone od gminy Wieprz). Krajobraz tych miejscowości kształtują charakterystyczne wzgórza morenowe oraz liczne sztucznie zabudowane stawy rybne. Teren gminy charakteryzuje się bardzo niskim stopniem zalesienia. 
Osiek posiada średniowieczną metrykę historyczną, sięgającą XIII wieku. Nazwę swą wywodzi od budowanych na leśnych terenach przygranicznych, we wczesnych wiekach, obronnych warowni z pni drzewnych, zwanych osiekami. Zadaniem załogi tych warowni, a także okolicznej ludności było strzeżenie powierzonego odcinaka granicy lub szlaku. Wieś była początkowo królewszczyzną, później weszła w posiadanie książąt oświęcimskich. 
W Osieku działalność duszpasterską prowadzą dwie parafie: parafia świętego Andrzeja Apostoła oraz parafia świętego Stanisława Biskupa i Męczennika. W Głębowicach znajduje się parafia Matki Bożej Szkaplerznej. 
Na szczególną uwagę w Osieku zasługuje pałac pochodzący z drugiej połowy XVIII wieku. To obiekt późnobarokowy, przebudowany około 100 lat później w stylu orientalnym. Pałac otoczony jest parkiem krajobrazowym, gdzie wśród ciekawych klasycystycznych i neogotyckich zabudowań mieszkalnych oraz gospodarczych ozdobą jest neogotycka oficyna z okrągłą basztą z 1843 roku. 
Drugim zabytkiem Osieka jest drewniany kościół świętego Andrzeja, pochodzący z XVI wieku. Do początku XX wieku służył on jako kościół parafialny, obecnie jest nieużytkowany. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gminę zamieszkiwały 8 084 osoby, z czego około 6,6 tys. to mieszkańcy Osieka.

Widokówka została wydana przez Towarzystwo Miłośników Osieka. Fotografie wykonał Adam Halatek.

Na pocztówce, na tle przyrody, przedstawione zostały: pałac w stylu orientalnym i drewniany kościół świętego Andrzeja - zabytki Osieka.

28 maja 2014

Rezerwat "Skamieniałe Miasto" w Ciężkowicach

Rezerwat Przyrody Nieożywionej Skamieniałe Miasto położony jest na prawym brzegu rzeki Biała na Pogórzu Ciężkowickim, w południowej części województwa małopolskiego, w gminie Ciężkowice. Został utworzony w 1931 roku, a reaktywowany w 1974 roku.
Rezerwat tworzą cztery enklawy. Wśród lasu mieszanego rozrzucona jest grupa skałek dużych rozmiarów, zbudowanych z gruboziarnistego piaskowców i zlepieńców ciężkowickich, fantazyjnie ukształtowanych wskutek procesów erozji. Jest to tak zwane skalne miasto. Są wśród nich ambony, maczugi i grzyby skalne. Nadane nazwy odpowiadają ich kształtom, np. Maczuga, Piramida. Inne to m.in.: Baszta, Borsuk, Grunwald (z niewielką jaskinią szczelinową i tablicą pamiątkową wmurowaną w pięćsetną rocznicę bitwy pod Grunwaldem), Ratusz i Czarownica. W pobliżu jest niewielki wodospad. Formacje skalne nadal podlegają wietrzeniu mechanicznemu i chemicznemu i nabierają nowych kształtów.
Najbardziej popularną skałą jest Czarownica. Jej wysokość sięga 13 m.  Ściana Czarownicy bywa używana do ćwiczeń wspinaczkowych. Górna część tej skały wygląda jak profil baśniowej czarownicy z wyraźnie wykształconymi oczodołami, zakrzywionym, długim nosem i podbródkiem.
Legendy o Czarownicy: Za czasów legendarnego miasta było tu więzienie, w którym trzymano najgorszych łotrów z całej okolicy. Gdy więzienie skamieniało wraz z całym miastem, uradowane diabły nadały mu właśnie taki kształt. Inna legenda mówi, że jest to czarownica, która została zamieniona w skałę, ponieważ złorzeczyła księdzu jadącemu do ciężko chorego człowieka.

Pocztówka została wydana przez Lokalną Grupę Działania Dunajec-Biała we współpracy z Centrum Kultury i Promocji Gminy Ciężkowice. Zdjęcie autorstwa Marka Zwolenika przedstawia skałę Czarownica w Rezerwacie Skamieniałe Miasto w Ciężkowicach.

25 maja 2014

Gmina Dragacz - Muzeum Misyjne w Górnej Grupie

Gmina Dragacz znajduje się w północnej części województwa kujawsko-pomorskiego, w powiecie świeckim. Pod względem hydrograficznym obszar gminy leży w dorzeczu Wisły. 
Gmina w całości leży na terenie Nadwiślańskiego Parku Krajobrazowego. Ochroną rezerwatową został objęty obszar rynny jeziora Fletnowskiego, gdzie utworzono rezerwat przyrody Jezioro Fletnowskie o powierzchni 25 ha. Na terenie gminy znajduje się 12 pomników przyrody: 11 przyrody ożywionej i 1 nieożywionej. 
Do rejestru zabytków wpisano 10 obiektów. Wśród nich znajduje się: 8 chat, kościół św. Jakuba Apostoła z 1680 r. w Wielkim Lubieniu i Biała Karczma z 1898 r. wraz z ogrodem w Michalu. 
Jedną z atrakcji turystycznych gminy Dragacz jest Muzeum Misyjne w Górnej Grupie. Muzeum to zawdzięcza swoje istnienie działalności misyjnej Zgromadzenia Misjonarzy Werbistów. Eksponaty są darem polskich misjonarzy pracujących w różnych krajach świata. Aktualnie w Muzeum znajdują się trzy wystawy kulturowo-etnograficzne z: Ameryki Południowej, Indonezji i Afryki. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gminę zamieszkiwały 7 173 osoby.

Pocztówka przedstawia Muzeum Misyjne w Górnej Grupie. Zdjęcia wykonał Robert Gonia.

21 maja 2014

Gmina Stężyca

Gmina Stężyca położona jest nad Wisłą, w północno-zachodniej części województwa lubelskiego, w powiecie ryckim. Administracyjnie dzieli się na 15 wsi. 
O miejscowości Stężyca pierwszy raz wspomniano już w XIV wieku (1330). Funkcjonowała wówczas jako ośrodek ziemi stężyckiej i posiadała wówczas prawa miejskie, które utraciła w 1869 roku, stając się osadą. Stężyca była miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego. W okresie przedłużającego się bezkrólewia, po ucieczce z kraju króla Henryka Walezego, od 12 maja do 4 czerwca 1575 roku miasto było głównym miejscem obrad Sejmu Stężyckiego
Pierwotna nazwa miejscowości brzmiała tak samo jak współczesna. Wszystkie miejscowości o nazwie Stężyca, leżą w pobliżu jezior lub rzek, jest tak ponieważ nazwa ta była pierwotnie związana z wodą. Według źródeł miejscowość ta powstała wokół umocnień grodu warownego, chroniącego przeprawę na Wiśle. Nazwa Stężyca może pochodzić więc od słowa stężyć, czyli wzmocnić, umocnić lub tęgi, czyli duży i mocny. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gminę posiadała 5 283 mieszkańców.

Pocztówka została wydana przez Urząd Gminy w Stężycy. Zdjęcia przedstawiają krajobraz nadwiślański.

20 maja 2014

Bydgoszcz

Bydgoszcz jest największym miastem województwa kujawsko-pomorskiego, a zarazem powiatem grodzkim. Jest siedzibą Wojewody Kujawsko-Pomorskiego. Historycznie Bydgoszcz leży na Kujawach, nad rzeką Brdą i Kanałem Bydgoskim. 
Bydgoszcz jest jednym z największych miast w Polsce. Stanowi duży ośrodek gospodarczy, kulturalny, akademicki, medyczny, wojskowy i sportowy. Jest węzłem drogowym, kolejowym i żeglugi śródlądowej w kraju, posiada Międzynarodowy Port Lotniczy im. Ignacego Jana Paderewskiego oraz port rzeczny. W Bydgoskim Węźle Wodnym łączą się dwie międzynarodowe śródlądowe drogi wodne, spinając dorzecza Europy Zachodniej i Wschodniej. 
Wśród wielu polskich miast Bydgoszcz wyróżnia się jako ośrodek wojskowy (siedziba Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych oraz ośrodka szkoleniowego NATO), medyczny (10 szpitali), kulturalny oraz sportowy
W mieście warto zobaczyć zabytkowe kościoły, zwłaszcza katedrę – sanktuarium maryjne Matki Bożej Pięknej Miłości, bazylikę św. Wincentego à Paulo oraz pozostałe trzy miejskie sanktuaria. W Bydgoszczy znajduje się kilkanaście muzeów oraz obiekty kulturalne, które przyciągają publiczność ze względu na swój repertuar, jak również z powodu imprez i festiwali. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto zamieszkiwało 360 289 osób. 

Pocztówka została wydana przez Agencję Fotograficzno-Wydawniczą Panorama. Fotografia autorstwa Jakuba Kwiatkowskiego przedstawia Spichlerze nad Brdą.

18 maja 2014

Gmina Sieciechów

Gmina Sieciechów jest położona w południowo-wschodniej części powiatu kozienickiego, w województwie mazowieckim. Od 1998 roku siedzibą gminy jest miejscowość Sieciechów, wcześniej była nią Wola Klasztorna. 
Obecna siedziba gminy swą nazwę bierze od znanego Pallatyna z czasów Księcia Hermana (1075) - Sieciecha. Ród Sieciecha wywodził się z książęcego rodu Starzów Toporów, który rządził państwem Wiślan do chwili połączenia się z Polanami. Rejon Sieciechowa był więc siedzibą książąt. W 2 połowie XIV wieku król Kazimierz Wielki wzniósł murowany zamek na wysoczyźnie przy samym korycie Wisły, w jej zakolu. Dziś w miejscu po zamku można znaleźć kamienie, fragmenty cegieł i ceramiki. Istnieje też hipoteza, że relikty zamku znajdują się obecnie w korycie Wisły. 
W Sieciechowie znajduje się największe w powiecie jezioro, zwane Czaple. Duża powierzchnia i czysta woda stwarza wspaniałe warunki do wypoczynku i uprawiania sportów wodnych. Ponadto jezioro jest „rajem” dla wędkarzy. W gminie, na spragnionych ciszy, kontaktów z przyrodą i czystego powietrza wczasowiczów czekają gospodarstwa agroturystyczne. Ponadto niewielka lesistość miny i jej położenie w pradolinie Wisły decydują o wyjątkowych walorach przyrodniczych tego obszaru. Szerokie, nieuregulowane koryto Wisły z licznymi wyspami stwarza dogodne warunki życia dla bardzo wielu gatunków flory i fauny. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, gmina Sieciechów liczyła 4 108 mieszkańców. 

Pocztówka została wydana przez Gminę Sieciechów. Zdjęcia zostały wykonane przez Eugeniusza Jaworskiego i Wydawnictwo DTPsystem. 

Widokówka przedstawia mapę oraz najważniejsze obiekty zlokalizowane na terenie gminy Sieciechów.

14 maja 2014

Miasto i gmina Wyrzysk

Miasto i gmina Wyrzysk położone są na północnych krańcach województwa wielkopolskiego w powiecie pilskim, tuż przy granicy z województwem kujawsko-pomorskim. 
Południową granicę gminy Wyrzysk wytycza rzeka Noteć, do której wpada Łobżonka przebijająca się przez górujące nad rozległą doliną Noteci malownicze wzgórza morenowe. Jedno z nich, Dębowa Góra, sięga 192 metrów nad poziomem morza i jest najwyższym wzniesieniem krainy historycznej zwanej Krajną. Ponad 60% powierzchni gminy zajmuje strefa krajobrazu chronionego. 
Gmina Wyrzysk jest jednostką samorządu terytorialnego składającą się aż z 30 miejscowości: miasta Wyrzysk, 10 osad i 19 wiosek. Na terenach wiejskich utworzonych zostało 18 sołectw. 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto zamieszkiwało 5 212 osób, natomiast gmina Wyrzysk liczyła 14 215 mieszkańców. 

 Pocztówka została wydana przez Gminę Wyrzysk. Fotografie wykonał Albert Nowak.

Na zdjęciach przedstawione zostały: Gimnazjum w Osieku nad Notecią, Urząd Miejski w Wyrzysku, Plac Wojska Polskiego w Wyrzysku, staw miejski w Wyrzysku, kościół świętego Marcina Biskupa w Wyrzysku, kościół świętej Jadwigi we wsi Glesno, Muzeum Kultury Ludowej w Osieku nad Notecią.

13 maja 2014

Gmina Bodzentyn

Miasto i gmina Bodzentyn leży w północnej części województwa świętokrzyskiego i w północno-wschodniej części ziemskiego powiatu kieleckiego. 
Obszar gminy obejmuje fragment centralnej części Gór Świętokrzyskich z częścią Pasma Łysogór i najwyższym wzniesieniem całego obszaru - Łysicą (612 m n.p.m.). Gmina położona jest w rozległej Dolinie Bodzentyńskiej na malowniczo ukształtowanych północnych stokach zachodniej części Pasma Łysogór oraz Pasma Klonowskiego, a także na południowych stokach Wzgórz Michniowsko-Sieradowickich. 
73 kilometry kwadratowe terenu gminy zajmują lasy należące do Świętokrzyskiego Parku Narodowego. Na terenie gminy leży także część Sieradowickiego Parku Krajobrazowego, gdzie są dwa kolejne rezerwaty przyrody: Kamień Michniowski i Wykus

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto zamieszkiwało 2 270 osób, natomiast gmina Bodzentyn liczyła 11 739 mieszkańców. 

Pocztówka została wydana przez LGD Wokół Łysej Góry, która ma siedzibę w Bodzentynie. Na zdjęciach zaprezentowano: zachód słońca w gminie Bodzentyn, ruiny zamku biskupów krakowskich w Bodzentynie, gołoborze i jesienny pejzaż.

12 maja 2014

Wojnicz

Wojnicz to miasto położone w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Wojnicz, której jest siedzibą. Wchodzi w skład aglomeracji tarnowskiej. 
Wojnicz jest jednym z najstarszych miast w południowo-wschodniej Polsce z licznymi zabytkami świadczącymi o bogatej historii. Do najcenniejszych zabytków należą kościoły: 
  • barokowy (z gotyckim prezbiterium) kościół parafialny świętego Wawrzyńca (z XV wiek) z zabytkowym wyposażeniem, 
  • drewniany kościół  świętego Leonarda (wzniesiony lub przebudowany w XVII wieku).
W skład gminy wchodzi miasto Wojnicz oraz czternaście sołectw. Ukształtowanie terenu, dzięki położeniu u zbiegu Niziny Sandomierskiej i Pogórza Karpackiego z przepływającą rzeką Dunajec, stwarza bogactwo krajobrazu, fauny i unikatowej flory. Na terenie Wojnicza znajdują się trzy szlaki piesze: Droga Świętego Jakuba, niebieski szlak turystyczny (Wojnicz - Wielka Wieś) i zielony szlak turystyczny (Wojnicz - Wilkówka). 

Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto zamieszkiwało 3 423 osoby, natomiast gmina Wojnicz liczyła 13 307 mieszkańców. 

Pocztówka została wydana przez Lokalną Grupę Działania Dunajec-Biała we współpracy z Urzędem Miejskim w Wojniczu. Zdjęcie autorstwa Krzysztofa Zwyla przedstawia kościół świętego Leonarda w Wojniczu.

11 maja 2014

Nowe

Nowe to niewielkie miasteczko gminne w powiecie świeckim, w województwie kujawsko-pomorskim, położone na wysokim brzegu Wisły, na granicy Pojezierza Starogardzkiego i Borów Tucholskich. Pod względem etniczno-kulturowym należy ono do Kociewia. 
Nazwa miasta wywodzi się ze średniowiecza, kiedy to zwało się po łacinie Novo Castro, czyli Nowy Gród, przypuszczalnie w opozycji do pobliskiego Starogardu lub jako wyraz założenia nowego grodu w miejsce wcześniejszego. 
Na terenie miasta i gminy Nowe spotkamy kilkanaście zabytków, spośród których możemy wymienić m. in.: kościoły, cmentarze, Stare Miasto w Nowem, mury obronne i zamek krzyżacki w Nowem, zespół dworski w Kończycach, wiatrak typu holenderskiego w Nowem. 
Dla miłośników wędrówek i rowerzystów polecić można liczne szlaki pieszo-rowerowo-motorowe, które zostały wytyczone w mieście i okolicach. Należą do nich: 
  • szlak bursztynowy nadwiślański, 
  • szlak tradycji kopernikowskiej, 
  • szlak jezior kociewskich, 
  • trakt napoleoński, 
  • szlak rowerowy po Dolinie Dolnej Wisły. 
Wg danych GUS na koniec czerwca 2013 roku, miasto zamieszkiwało 6 201 osób, natomiast gmina Nowe liczyła 10 719 mieszkańców.

Pocztówka przedstawia wiatrak w Nowem. Zdjęcie wykonał Robert Gonia. 

Przedstawiony na widokówce wiatrak jest okrągły, ceglany. Wedle ustaleń konserwatorskich powstał on, jako młyn, w końcu XIX wieku. Po wojnie nie był użytkowany, a około 1969 roku ogień powstały od uderzenia pioruna strawił drewniane zadaszenie, oszczędzając jednak części metalowe mechanizmu. Odrestaurowano go w latach 80. XX wieku, a następnie przeznaczono na lokal gastronomiczny.