29 października 2017

Gorzyce - miejska wieś na północy Podkarpacia

Gorzyce to wieś województwie podkarpackim, w powiecie tarnobrzeskim, w gminie Gorzyce, położona przy trasie Sandomierz – Stalowa Wola w pobliżu ujścia rzeki Łęg do Wisły. Miejscowość plasuje się w czołówce wsi o największej liczbie mieszkańców w Polsce. 

Miejscowość Gorzyce ma charakter miejsko-wiejski. Część wiejska charakteryzuje się skoncentrowaną zabudową w postaci domków jednorodzinnych z przylegającymi do nich budynkami gospodarczo - rolnymi. Na osiedlu zaś dominują elementy zabudowy wielorodzinnej i przemysłowej. 
Na terenie Gorzyc działa wiele zakładów produkcyjnych. W 2001 roku, w wyniku prywatyzacji – firma WSK Gorzyce została przejęta przez korporację amerykańską Federal-Mogul Sp.z o.o. Spółka ta produkuje tłoki oraz odlewy z metali lekkich. 
Na terenie Gorzyc zewidencjonowano kilka obiektów zabytkowych powstałych na przestrzeni XIX i XX wieku. Najcenniejszym i najbardziej znanym jest kościół Św. Franciszka Salezego i Św. Andrzeja Boboli, który został wybudowany w latach 1947-1950. W latach 1997-2000 kościół parafialny znacznie rozbudowano oraz postawiono nową dzwonnicę. 22 października 2017 miała miejsce rekonsekracja świątyni. 

Wg stanu na dzień 15 listopada 2007 gminę Gorzyce zamieszkują 13 842 osoby, w tym liczba mieszkańców Gorzyc wynosi 7 310 osób - obecnie mówi się o liczbie do 10 tys. mieszkańców.



Pocztówka została wydana przez Wydawnictwo L-PRINT. Autorem zdjęć jest Zbigniew Lemiech. Na fotografiach można zobaczyć m. in. były zakład WSK Gorzyce, pocztę, osiedle mieszkaniowe i kościół parafialny.

17 lipca 2017

Potulice - gmina Nakło nad Notecią

Potulice są wsią położoną w gminie Nakło nad Notecią, w powiecie nakielskim, w województwie kujawsko-pomorskim. Liczy około 1,5 tys. mieszkańców.

To dawna wieś folwarczna, do 1932 roku była w rękach rodziny Potulickich. W okresie okupacji niemieckiej wieś została włączona w granice III Rzeszy; założono tu niemiecki obóz przesiedleńczy i obóz pracy Lebrechtsdorf. W latach 1945–1950 w Potulicach znajdował się Centralny Obóz Pracy dla Niemców, powołany przez Wydział Więziennictwa Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. W roku 1951 utworzono w nim Zakład Karny (ZK) dla mężczyzn. Wielokrotnie modernizowany i przysposobiony dla potrzeb Służby Wieziennej. Od 13 grudnia 1981 do 30 marca 1982 obóz internowania dla działaczy NSZZ "Solidarność" Regionu Bydgoskiego i Regionu Toruńskiego. Obecnie ZK Potulice jest jednostką dla skazanych odbywających karę pierwszy raz.

Zabytki:
  • Zespół pałacowo-parkowy – wzniesiony w XIX wieku dla Kazimierza Potulickiego; neogotycki pałac wybudowano według projektu Henryka Marconiego i Stanisława Hebanowskiego.
  • Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny – pierwotnie kaplica pałacowa, wzniesiona w 1868 roku. Obiekt, wzniesiony w stylu klasycystycznym, mieści kryptę rodu Potulickich; spoczywa tu także ostatnia z rodu hr. Aniela Potulicka. Po II wojnie światowej przekształcony w magazyn. Od roku 1980 pełni funkcję kościoła parafialnego Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny o. chrystusowców. Od roku 2009 poddawany renowacji (więźba dachowa i poszycie, sufit, ściany, elewacje). W krypcie groby hrabiów Potulickich, w tym: ostatniej z rodu Anieli Potulickiej.
  • Cmentarz wojenny – zlokalizowany na terenie byłego obozu przesiedleńczego i pracy (podobóz Stutthofu), mieści pochówki około 1300 osób.
 Źródło: Wikipedia.

 Pocztówka została wydana w 2004 roku przez Oficynę Wydawniczą POMORZE Gdańsk. Przedstawia ona: groby poległych w obozie, kapliczkę przydrożną, kościół parafialny oraz pałac własności hr. Potulickiej. Autorem fotografii jest Bogusław Nieznalski.

19 kwietnia 2017

Moryń

Miasteczko Moryń położone jest w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, powiecie gryfińskim, nad jeziorem Morzycko. Moryń jest siedzibą władz samorządowych gminy miejsko-wiejskiej. Cała gmina Moryń leży w otulinie Cedyńskiego Parku Krajobrazowego, a duża jej część należy do samego parku. 

W Moryniu znajdują się liczne zabytki, wśród których możemy wymienić (z Wikipedii):
  • Kościół romański z XIII w. pw. Ducha Świętego. Wybudowany jest z kamieni granitowych, na planie krzyża. Unikatowa wieża pochodzi z XV wieku, wolno stojąca z przejazdem. Górna część wieży z latarnią z 1756 roku. Szczyty kościoła dekorowane są licznymi blendami ostrołukowymi i półkolistymi, a także rozetami o uskokowych ościeżach,
  • Ołtarz z kostki granitowej (jeden z nielicznych tego typu ołtarzy w Polsce) jest starszy od kościoła o około 100 lat (datowany jest na XII wiek),
  • Ambona barokowa z 1711 roku wyrzeźbiona przez lokalnego artystę Hattenkrella,
  • Fragmenty gotyckich malowideł z XV wieku,
  • Mury miejskie z granitu i kamienia polnego. Wzniesione zostały w początkach XV wieku. Otaczają one miasto kołem o średnicy około 300m. Pierwotnie miały 28 strażnic czworokątnych i jedną bramę z wieżą. Zachował się do dzisiaj ich pełny wieniec (bez bramy i strażnic),
  • Zachowany został średniowieczny układ urbanistyczny,
  • Budynki mieszkalne z XVIII i XIX wieku wraz z siatką ulic stanowią zespół zabytkowy, niektóre z nich mają tak zwane przedproża,
  • Dawna restauracja "Pod Wielkim Rakiem" z okresu po II wojnie światowej (obecnie sklep) przy rynku,
  • Ruiny XIV-wiecznego zamku, zbudowanego na półwyspie Zamczysko opodal miasta.
Wg danych z 30 czerwca 2016 w Moryniu mieszka 1 600 osób, natomiast gmina Moryń liczy 4 322 mieszkańców.

Pocztówka została wydana przez LM DESIGN na zlecenie Urzędu Miejskiego w Moryniu. Przedstawia ona: Moryń z lotu ptaka, Urząd Miejski oraz kościół Ducha Świętego.

15 kwietnia 2017

Wielkanoc 2017

Wszystkim Czytelnikom oraz Sympatykom niniejszego bloga życzę radosnych i błogosławionych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego!

Poniżej pocztówka, którą otrzymałem od Edyty.


26 lutego 2017

Frampol

Frampol to miasto w południowej części województwa lubelskiego, w powiecie biłgorajskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Frampol. Historycznie położony jest w Małopolsce, w ziemi lubelskiej. Jest drugim (po Modliborzycach) najmniejszym miastem województwa lubelskiego, zarówno pod względem liczby mieszkańców, jak i powierzchni.
Frampol położony jest na pograniczu Roztocza Zachodniego i Równiny Biłgorajskiej. Północno-wschodnia i wschodnia część obszarów gminy stanowi fragment Szczebrzeszyńskiego Parku Krajobrazowego, a południowa strefę ochronną Lasów Janowskich. Urozmaiconą rzeźbę terenu wieńczy dolina rzeki Białej Łady.

Wg danych GUS z 30 czerwca 2016 gminę Frampol zamieszkiwały 6 222 osoby, a miasto Frampol liczyło 1 444 mieszkańców.

Pocztówka została wydana w 2010 roku przez Oficynę Wydawniczą DEKORGRAF z Żagania. Nakład wyniósł 200 sztuk. Zdjęcia wykonał Jacek Żabicki.
Na widokówce zaprezentowano:
  • pomnik Jana Pawła II;
  • kościół Matki Bożej Szkaplerznej i św. Jana Nepomucena;
  • murowaną dzwonnicę z 1899 roku;
  • drewnianą plebanię z końca XIX wieku;
  • szkołę podstawową.
 

12 lutego 2017

Czudec

Czudec to wieś (dawniej miasteczko lokowane w XV w.) w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, w gminie Czudec.
Miejscowość jest siedzibą parafii Świętej Trójcy, należącej do dekanatu Czudec w diecezji rzeszowskiej. Wieś jest położona na skraju Pogórza Strzyżowskiego, dzięki czemu posiada duże walory krajobrazowe.
Źródło: Wikipedia.

Wg danych GUS z 30 czerwca 2016 gmina Czudec (7 miejscowości) liczy 11 798 mieszkańców.

Na poniższej pocztówce przedstawiono:
  • centrum wsi z lotu ptaka;
  • rynek;
  • zabudowę rynku;
  • Zespół Szkół;
  • zespół dworsko-parkowy;
  • pomnik Jana Pawła II;
  • widok na kościół parafialny. 
Pocztówka została wydana przez Wydawnictwo BRHplus prawdopodobnie w 2015 roku.

06 lutego 2017

Lębork

Lębork leży w północnej Polsce, w północnej części województwa pomorskiego, centralnej części powiatu lęborskiego. Miasto graniczy z dwiema gminami wiejskimi – od zachodu, północy, wschodu, a także częściowo od południa z gminą Nowa Wieś Lęborska oraz na niewielkim odcinku południowym z gminą Cewice.

Lębork jest położony ok. 30 km od Morza Bałtyckiego w pradolinie Łeby-Redy.
Miasto jest ośrodkiem przemysłu elektromaszynowego, spożywczego, mineralnego (cegielnia Wienerberger) oraz lekkiego. Warte zobaczenia są mury miejskie wraz z wieżami, kościół pw. św. Jakuba, miejski ratusz, budynek sądu (dawny zamek krzyżacki) oraz muzeum.

Źródło: Wikipedia

Wg danych GUS z 30 czerwca 2016 miasto zamieszkiwało 35 374  osoby.

Pocztówka wydana przez A.R.W. PAN DRAGON przedstawia Lębork z lotu ptaka. Zdjęcie wykonał Zygmunt Grabowiecki.

22 stycznia 2017

Swołowo - gmina wiejska Słupsk

Gmina wiejska Słupsk położona jest w województwie pomorskim, w powiecie słupskim. Administracyjnie podzielona jest na 30 sołectw. Wg danych GUS z 30 czerwca 2016 zamieszkiwało ją 17 228 osób.

Jedną ze wsi gminy Słupsk jest miejscowość Swołowo. Wieś położona jest około 15 km na północny zachód od Słupska, przy trasie Słupsk – Darłowo, z zachowanymi elementami średniowiecznych form zabudowy, m.in. niwa siedliskowa na planie owalnicy, przebieg dróg, zabudowa i zagospodarowanie przestrzeni. Jest to jedna z najciekawszych historycznie wsi na Pomorzu, uznana za Europejską Wieś Dziedzictwa Kulturowego i stolicę "Krainy w Kratę". Znajdują się tu zachowane obiekty budownictwa szkieletowego (ryglowego) z początków XIX wieku, typowego dla bogatych pomorskich zagród chłopskich. 

Zabytki znajdujące się w Swołowie:
  • Kościół filialny parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Bruskowie Wielkim z początków XV wieku z zachowanymi elementami gotyckimi, wybudowany przez Joanitów, kościół z cegły, posadowiony na kamiennym fundamencie. Od strony zachodniej jest wieża z czterobocznym hełmem zwieńczonym kulą i chorągiewką z datą 1618. W kościele pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP zachowały się XIV-wieczne empory i drewniany prospekt organowy.
  • Zabytkowa zagroda nr 8 – Filia Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, należąca początkowo do rodziny Albrechtów z obiektami ryglowymi datowanymi na 1838 rok. Jest ona przykładem budownictwa szkieletowego typowego dla bogatych rodów chłopskich w tym rejonie Pomorza. Zrekonstruowana w ostatnich latach, obejmuje dom mieszkalny oraz odtworzoną stodołę, stajnię, oborę oraz chlew.
  • Zabytkowe budynki podległe pod Filię Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku - Budynek gospodarczy z piecem chlebowym, Stodoła bogatego pomorskiego chłopa, Chałupa zagrodnika, Dom chlebowy, Stodoła zagrodnika, Budynek gospodarczy – stolarnia, Kuźnia, Budynek gospodarczy – lodownia.
Źródła informacji: Wikipedia.

Pocztówka przedstawia Dom Albrechta w Zagrodzie nr 8 w Swołowie. Zdjęcie wykonała Magdalena Lesiecka, a projekt pocztówki - Mikołaj Radomski. Widokówkę wydał Oddział Etnografii MPŚ w Słupsku.

19 stycznia 2017

Atrakcje turystyczne Gryfic

Położone w zachodniopomorskiej Polsce Gryfice posiadają własny hejnał, który od 28 grudnia 2007 odtwarzany jest w Bramie Kamiennej trzy razy w ciągu doby. Poranny i wieczorny hejnał nawiązuje do średniowiecznej tradycji, kiedy oznajmiał otwarcie i zamknięcie bram miasta, południowy natomiast do Hejnału Mariackiego w Krakowie. Utwór poprzednio był grywany z okazji świąt państwowych i ważniejszych wydarzeń. Hejnał powstał na kanwie piosenki „Piękna nasza jest ziemia” z okazji 700-lecia Gryfic. Autorem jest artysta i kompozytor Mieczysław Górny z Gryfic. (Opracowano na podstawie Wikipedii).

Najbardziej znanymi atrakcjami Gryfic są obiekty, które zaprezentowano na pocztówce:
  • gotycka Baszta Prochowa z XV wieku;
  • gotycka Brama Kamienna (zwana Młyńską) z XV wieku;
  • stała Wystawa Pomorskich Kolei Wąskotorowych - filia Muzeum Kolejnictwa w Warszawie;
  • gotycka Brama Wysoka (zwana Szczecińską i Nowogardzką) z XIV wieku - obecnie Muzeum i Galeria "Brama";
  • dawny kościół ewangelicki z 2 połowy XIX wieku - obecnie cerkiew prawosławna Zaśnięcia NMP;
  • gotycki kościół Mariacki Wniebowzięcia NMP z XIV wieku.
Pocztówka została wydana przez DDK Edition. Autorem zdjęć jest Dariusz Krakowiak. Widokówkę zaprojektował Krzysztof Gąszewski.

Gryfice

Gryfice to miasto znajdujące się w północno-zachodniej Polsce, w woewództwie zachodniopomorskim, będące siedzibą powiatu gryfickiego oraz miejsko-wiejskiej gminy Gryfice. Gryfice położone są na Pobrzeżu Szczecińskim, nad rzeką Regą, w odległości 22 km od Morza Bałtyckiego.
Gryfice są lokalnym ośrodkiem usługowo-przemysłowym, a także węzłem komunikacyjnym, w którym zbiegają się trzy drogi wojewódzkie i linia kolejowa. Miasto stanowi centrum administracyjne powiatu – znajdują się tu m.in. starostwo, sąd rejonowy, prokuratura rejonowa, komenda powiatowa Policji i Państwowej Straży Pożarnej.
Gospodarka Gryfic związana jest z rolniczo-turystycznym charakterem regionu. Od czasu zamknięcia jedynej w powiecie cukrowni, a także elewatorów zbożowych, przetwórstwo rolno-spożywcze odgrywa coraz mniejsze znaczenie. W miejscowości działają nieliczne przedsiębiorstwa budowlano-remontowe oraz zakłady przemysłowe. W Gryficach produkowane są wanny, kabiny prysznicowe, brodziki, galanteria papiernicza i wyroby higieniczne. W okolicach miasta znajdują się zakłady przetwórstwa drewna. Ponadto rozwinięty jest sektor usług transportowych, obsługujący obszar wykraczający poza granice powiatu gryfickiego. Znaczna liczba małych podmiotów gospodarczych prowadzi działalność w miejscowościach nadmorskich, w sezonie letnim. (Opracowano na podstawie Wikipedii)

Wg danych GUS na dzień 30 czerwca 2016 Gryfice zamieszkiwało 16 697 osób, natomiast gminę Gryfice - 23 907 osób.

Pocztówkę wydało Wydawnictwo INNOWACJE. Projekt graficzny wykonał Tomasz Flanc, natomiast autorami zdjęć są Ewa Misiecka i Andrzej Grabarski. Fotografie przedstawiają rynek oraz cukrownię w Gryficach.